Saatin Sesinin Çaresi

Tik, tik, tik, tik... Sürekli kolumda bu ses. Hele geceleri kolumu başımın altına aldığımda daha fena.

Çekiyorum, omzuma doğru atıyorum kolumu yine aynı yakınlıktan geliyor sanki ses. Çıkarmak istesem, sabah kolumda olsun istiyorum saatimi. Saatin kolumda kalması mı, kolumun rahatsızca uzakta olması mı daha iyi acaba gerginliği  içinde uykuya dalıyorum çoğu gece.

Bazen düşünesim geliyor, elimi başıma dayıyorum. Sessizlik istiyor insan, düşünsün, aklı ferahlasın istiyor, yok, yine aynı tiktak. Saatin saniyesi dönüyor, döndükçe zaman, zaman diye seyirten bir sesle beynimi oyuyor sanki. Nasıl da bir ses çıkarıyor bir duysanız; takılmayacak gibi değil inanın.

Bir kaç gün kullanmıyorum saati, yine olmuyor, kullanmak ta istiyorum. Değiştirmek istiyorum; ne gerek var saatim varken diyorum sonra, hem de beğendiğim bir saat henüz karşıma çıkmadı. 

Nasıl bir dert bilseniz. Saatimin tiktaklarından saatimden vazgeçmeden nasıl kurtulacağım? Aklıma iki çözüm geliyor: Ya saati takmayacağım ya da sese razı olacağım. Sese razı oluyorum. Başka bir şey düşünemiyorum. Kabulleniyorum durumu. Başka ne olabilir ki diyorum, saat bu. Ne yapsın, sussun mu... 

Komşu esnaf saatçi dedi ki; "çıkaralım saniyesini."

 "Nasıl yani, çıkarabilir misin, çıkar mı ki?" Çıkarmış. Hiç, o saniyeden kurtulmak aklıma gelmemişti. Ya, saatten kurtulmalıydım ya da kabullenmeliydim. Ben razı olmayı seçmiştim...