05 Aralık 2014

Sayıklamalar XII

Bazen, bugün ki gibi, evi kıyı köşe temizleyip her şeyi yerli yerine koyduğumda şöyle bir etrafıma bakıyorum. O an ki; yapılacak her şeyin bitmiş olduğu zamanı sevdiğimi fark ediyorum.
Bugün, farklı olarak, bundan neden hoşlandığımı düşündüm; mecbur olduklarımı bitirip hala zamanımın olmasıydı bu. Diğer mecbur olduklarımın zamanı gelmeden önce "boşa" zamanının kalması.
Keşke ölüm de böyle gelse. Yapılacak her şeyi bitirdiğimi düşünüp, oturup sadece beklesem...

6 yorum:

  1. diyorsun...

    Selamlar,

    YanıtlaSil
  2. Çok güzel yazmışsın, pek sanmam ama umarım öyle olur :))

    YanıtlaSil
  3. Bazen aynı şeyi düşünürken buluyorum kendimi. Ama sanırım bana "ölüm"ün öyle gelmesi pek mümkün değil... gezilecek yerler, okunacak kitaplar, izlenecek filmler - oyunlar, edinilecek hobiler hiç bitmiyor çünkü :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ah! İşte Vivre, bitmiyor ya, bitsin öyle ölelim gibi bir şey benimkisi de galiba. En azından öyle hissedelim.
      Sevgiler,

      Sil