Küçükken resim sandığım bulutlar gibisin Sevdiğim. Elimi başımın altına koyup, ayaklarımı çapraz yaparak yüzüme vuran rüzgara aldırmadan gözlerimi Haziran güneşinden kısarak baktığım, hangi gözümü kısarsam o taraftan gördüğüm bulutlar gibisin. Değişiyorsun her saat dünya döndükçe, güneşin yeri değiştikçe. Bir melek oluyorsun arkanda diğer buluttan değen kanatların, gözlerin oluyor bulutun kara gölgeleri, beyaz bir çizgi geçiyor dudaklarının olduğu yerden gülümsüyorsun sen. Yüzüme vuran rüzgar buluta değiyor dağıtıyor orta yerinden, saçların oluyor, saçların giderek azalıyor, rüzgar buluta değdikçe...Gülümsüyorsun sen, gülümsüyorum ben. İçim buluta değiyor, içim yükseliyor, bulut oluyor, beyaz oluyor, yumuşak oluyor, güneş gibi oluyorsun...
Rüzgar sertleşiyor, parçalanıyorsun sevdiğim. Elimi uzatıyorum, elimi kolumdan koparıyorum, kolumu uzatıyorum, kolumun uzunluğuna şaşıyorum sevdiğim. Erişmiyor, erişemiyorum buluta sen kayboluyorsun, bulut büyüyor, şekilsizleşiyor sevdiğim. Göremiyorum yüzünü, dudakların küçülüyor, asılıyor yüzün, karanlık bakıyorsun, güneşşsiz bakıyorsun sevdiğim...
Rüzgar sertleşiyor, parçalanıyorsun sevdiğim. Elimi uzatıyorum, elimi kolumdan koparıyorum, kolumu uzatıyorum, kolumun uzunluğuna şaşıyorum sevdiğim. Erişmiyor, erişemiyorum buluta sen kayboluyorsun, bulut büyüyor, şekilsizleşiyor sevdiğim. Göremiyorum yüzünü, dudakların küçülüyor, asılıyor yüzün, karanlık bakıyorsun, güneşşsiz bakıyorsun sevdiğim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder