Bugün merdivenlerde kör bir kadın ile karşılaştık. Ben iniyordum o çıkıyordu. -Ayağımı yere sert basarım ben, önce topuğumu basıyorum galiba.- Bugün de topuğumu yere basmamla onun çığlık atması bir oldu. Özür diledim, korkutmak istemedim, üzgünüm dedim. Gülümsedi, bugünlerde daha hassasım seslere karşı, sorun değil, bombadan herhalde, korkuyorum, dedi...
Takipçilerden biri oldum. Yetmedi, bir de " merhaba " demek istedim.
YanıtlaSilMerhaba!
Merhaba, ben de çok memnun oldum tanıştığımıza.
Silİyi yaptınız merhaba demekle,
Aze, Elif Şafak'ın Mahrem kitabında bir hikaye vardı. Tam bağlantı kuramadım şimdi arasında ancak aklıma o geldi hemen. Bir gün bloga yazarım belki bir bağlantı vardır sahiden.
YanıtlaSilBazen cümle kurmak zor oluyor.
Ayrıca blogumda seninle ilgili bazı şeyler olabilir, hep üzülmeyelim :)
Oradan teşekkür ettim buradan da edeyim Şenay.
SilGerçekten biraz kalbim aydınlandı. Güzel şeyler, güzel insanlar olabileceğine olan inancım aydınlandı. Aslına ne kadar kolay belki de insanı sevindirmek, mutlu etmek. Ama işte,.neyse oraya girmeyeyim...
Bu arada Elif Şafak'ı severim. Şimdi sen böyle deyince hemen baktım oradan buradan, e-book formatları varmış, şöyle bir baktım ama o şekilde okuyasım gelmedi, kütüphaneye baktım birinin elindeymiş, ayırttım. Gelince okuyacağım inşallah.
Hem okul var, hem part-time iş neredeyse hiç vaktim kalmıyor ama, neyseki Ankara,'da otobüs yolculuğum uzun oluyor, bir şeyler okuyorum yine de...
Tekrar sağol Şenay. Bana iyi kalpli insanları hatırlattın. Daha güzel bir hediye olmazdı bu zamanlarda...
Söylediğin gibi iyi, naif insanların olması mutlu ediyor bizi. Bir iki cümle içten söz de öyle. Ben de çok mutlu oldum, teşekkürler hoş sözlerin için :)
SilAnlaşılmak güzel :))
Görüşmek üzere, sevgilerimle :))
Hangimiz korkmuyoruz ki.. :(
YanıtlaSilKeşke korkmak yeterli olsaydı.
SilMerhaba demek istedim bende..Şenay'dan geliyorum ...artık gölgemizden korkar olduk maalesef..
YanıtlaSilHoşgelmişsiniz.
SilEvet, öyle maalesef.
Selamlar,
Hoşgelmişsiniz.
SilEvet, öyle maalesef.
Selamlar,
merhaba aze, ben de şenayın blogundan geliyorum. yazık ya herşeyden korkar olduk. Aynı durum bende bile oluştu metroyla işten dönüyorum ve hep acaba bişi olur mu endişesi var. işyerinde geçen gün aşağıda egzos patlaması sesi duyduk. arkadaşların bazısı korktu bomba mı diye. yani ne hale geldik :(
YanıtlaSilgörüşmek üzere sevgiler.
yormuyorum.blogspot.com
Hoşgediniz, teşekkür ederim.
Silİşte böyle böyle izler kalacak bizde de maalesef.
Sevgiler, görüşürüz..
Merhaba, Haftanın blogu seçilmişsiniz, tebrik ederim.
YanıtlaSilHaberler dolanıyor evinizden çıkmayın diye, korkmamak elde mi!
Merhaba, mutlu Adam'mı demeliyim? :-)
SilTeşekkür ederim, Şenay sağolsun layık görmüş.
Evden çıkılmadan da yaşanmayacağına göre tesadüfen yaşıyoruz işte.
of yaaa :( ne hale geldik..
YanıtlaSilÇevremden duyuyorum, insanlar sırt çantalı, şişman insanlara daha bir şüpheci bakar olmuşlar. Ben bakmıyorum hala, ama ben de sırt çantası ile dolaşırım, şimdi düşündüm de onlar bana mı bakıyor acaba:-)
SilBu şekilde yaşamak... Sanki yaşamıyormuşuz gibi. Attığımız her adımda, her seste irkiliyoruz. ://
YanıtlaSilEvet, yaşayıp gidiyoruz da, nasıl yaşıyoruz şüpheli sanırım.
SilGüvercin ürkekliğinde yaşıyoruz
YanıtlaSilMerhaba ateşinsesi. Dönmüşsün. Hoşgeldin.
SilKeşke bu kadar ürkek olmasaydık.
Merhaba , ah ah .. ne hale geldik .... sizi haftanın bloğundan keşfettim
YanıtlaSilsevgiler
Teşekkür ederim, hoşgeldiniz, ben de memnun oldum.
Sil