Güncelleme Yapılıyor, Kapatmayınız

"Kurduğumuz tüm hayallere rağmen değişmeyen dünyanın şerefine!"

Ulysess'in Bakışı filminden

Yeni terimler, yeni anlamlara gelen kelimeler giriyor hayatımıza her geçen gün. Toplum değişiyor, gelişiyor gireni ile çıkanı ile. Olumlu ya da olumsuz herkesin topluma bakışına göre. Sosyolojinin temel öğretilerindendir; hiç değişmiyor dediğimiz toplum dahi, kültürel girdisi-değiştireni olmasa dahi, değişir, çünkü çıktıları olur. İnsanları bir şeyleri unutur, alışkanlıkları değişir, eskilerin yaptıkları önemsenmez, yeniler başka türlü yapmaya başlar vesaire, ve toplum her durumda değişir. Ama hızlı ama yavaş.
İnsan da öyle. Ölene kadar güncelleme halindeyiz, o yüzden de kapatmamak gerekiyor. (Bu cümle anlamsız bir benzetme oldu bence başlıkla, aman olsun.)

Her gün kafamdan bir yazı konusu geçiyor buraya yazmak için; kitap, film, deneme, gündelik olaylar. Yazamıyordum fakat. Önce okumadığım 'blog'ları okuyayım öyle, diyorum mesela. Sizlere kızıyordum, ne çok yazıyorsunuz bea ya! Her gün, hah tamam bitirdim diyordum gene birileriniz bir kaç yazı eklemiş oluyordu. Geride kalanlar var mı artık bakamadım, bugün bitti. Sonra, kendi okuyacaklarım, çalışacaklarım vardı, onlar hala bitmedi ya, azaldı biraz. Sonra da, bazen yazmam lazım diyorum, diyordum, bazen de ne anlatacam bea ya, onca anlatan olmuş ne değişmiş ki... 

Haftaya okul açılıyor. Kendimi yeni döneme güncellemeye çalışıyorum.
Ne çabuk geçti tatil. Küçükken böyle dermiydim, yani ortaokul ya da lisede hatırlamıyorum. Demiyor olmalıyım, çok isterdim ben çünkü bir an önce başlasın, okula gideyim evden. Arkadaşlarım dalga geçiyor şimdi, bazıları yani. Bitirip iş peşinde koşacaksın sanki, nedir bunca telaş, aman bir derse de girmeyiver, diyorlar. Ama ben kim istiyorsa tavsiye ederim; iş hayatından sonra tekrar üniversite çok haz veren bir duydu. İşin özü; para kazanma telaşının ve mecburiyetinin olmaması bir bakımdan, öte yandan başka şeyler. Var tabii benim de maddiyat telaşım, sanmayın ha zenginim felan, fakat ilk üniversite yıllarım gibi değil elbet. Yirmi yıl sonra, öğrenmekten keyif aldığım bir bölümde yüksek lisans keyifli, verimli, onu diyorum. Ama zor ha. Bu tarafla ilgili daha var anlatacaklarım fakat tutmalıyım kendimi, uzun şimdi, başka yazıda.

Umutsuzum ülkeden yana. Bütün bu okul aşkımın beni saran enerjisine rağmen kendimden yana da. Bakıyorum da etrafıma, insanlar ne çok emin kendinden, dediklerinden, olmuşlardan, olanlardan ve olacaklardan. Oysa kime sorsan, şüphe tek gerçektir, der. Bunu ne anlıyorum ne saygı duyabiliyorum. İnsanlardan yana da umutsuzum. Görmemiş, bilmiyor olmanın lüksünü istiyorum bazen, utanmadan, şımarıklıkla."Matrix'i görmüş gibi hissediyorum, orada başka bir yerde başka bir dünya olduğunu biliyorum ve bu beni çok sinirlendiriyor. Çok canım sıkılıyor!... 

Sevmedim bu filmi, sanırım kitabı güzel, öyle hissettim. Fakat müzikleri dinlenilesi.