"Hayat bir gün. Hayatı sevmek o bir günü sevmek. Gündelik rutine tutunabilmek. Bunun için üç erdem gerekir insana: şükran, şefkât, öz disiplin. Hayata şükran duyabilmek kendi gerçekliğinin kabülünü gerektirir. Sende olana şükretmekten önce kıyası bırakmak, başkasında olana haset etmemekle başlar. Sende olmayana sahip görünen öteki karşısında "eziklik" ezici bir mesele olarak hayatının merkezindeyse dünyan iki kutupludur: ezenler ve ezikler, çekiçler ve çiviler. Her nefeste "şimdi hangisiyim" çelişkisini kovalamaktan hayatı kaçırırsın. Oysaki eziklik bir mesele olmaktan çıktığında aşkınlaşır insan. Sistematik propagandaya iman etmeden yaşamak, huzur bulmak, kendinden ve hayattan hoşnut olmak mümkün. Hirayama'da gördüğümüz o içimizi ısıtan, gözlerimizi yaşartan aşkınlık da bu hoşnutluğun bir sonucu. Kabul ve yakınmasızlıkla gelen dinginlik."- Şule Öncü, Psikolog
Şefkat ve şükran içimde her zaman varolmuştur. Hayata baktığımda sadeliğin gücünü hep hissettim. Ama işte o öz disiplin! Tembellik oluyor, üşengeçlik oluyor, kolaycılık oluyor, kimi zaman hepsi oluyor ve dokuz altı çalışmadığımdan beri bir türlü ulaşamıyorum. Başkalarının işleri için mecburen kurulan o düzeni kendim için kuramıyorum, buna ayrıca çok gıcık oluyorum.
Kafamı karıştıran filmlerden, bir şeyler yazmak için epeyi kıvranmıştım :)
YanıtlaSil:-) Evet, bir şey yokmuş gibi filmde. Eğer bunu kastediyorsanız tabii ki. Ama hayat da öyle değil mi son tahlilde :-)
Silwim wenders çok iyi tabisi :) paris texas özellikle :)
YanıtlaSilBak onu izlemedim:-) Sevgiler.
SilBen ilk defa duydum :)
YanıtlaSilBaktım ve hoşuma gitti teşekkür ederim paylaşım için :D
SilNe güzel sevmeniz :-)
SilMerhaba,
YanıtlaSilYazıyı okurken, aslında mükemmellik kavramının ne kadar göreceli olduğunu bir kez daha fark ettim. Basit, sıradan günlerde bile huzur ve tatmin bulmanın mümkün olduğunu görmek insanın ruhunu hafifletiyor. Şükran, şefkât ve öz disiplin gibi erdemler günlük hayatın karmaşasında kaybolabilir gibi görünse de, yazının samimiyeti bu erdemleri ulaşılabilir kılıyor. Özellikle yazarın kendi öz disiplin eksikliğini itiraf etmesi, metni daha insanî ve okunabilir kılmış. Bu yazı, küçük şeylerde mutluluğu ve huzuru aramanın değerini hatırlatıyor; modern hayatın karmaşasında kaybolmuş bir nefes gibi.
Merhaba, özenli yorumunuz için teşekkür ederim. Türkçe'ye ve yazına böyle özenli davrananları bulmak zorlaşıyor giderek. Hoşgeldiniz diyelim. Bloğunuza baktım, daha detaylı okuyabilme dileğiyle selamlar...
Sil