Julio Cortazar'ın Bir Sarı Çiçek öyküsünü dün Hazal'ı beklerken kitapçıda okudum. Çiçeğin anlatıldığı tek bölüm aşağıdaki kısımdır. Yaşamaya dair okunası bir hikaye. Cortazar'ı ararken bulduğum Fuentes'in başka bir hikayesinden bahsetmek istiyorum. Hani daha önce Auro hikayesini övmüştüm. Kötülük, iyilik ve sevmek hakkında düşünmek istiyorsanız, Saf Bir Ruh öyküsünü okuyun. Bence okuyun yani. Kolay bir öykü değil onu da söyleyeyim. Bir kaç gündür kötülüğün sevmekle olan ilişkisini düşünüyorum ve hikayeyi düşünüyorum... Bugün kar yağmıyor. Ve bir insanın kalbi kadar soğuk değil dışarısı. Üşüyorsunuz ama üşüdüğünüzün farkındasınız.
Eynən. Bir də qış qar adlı sehirli örtüsü ilə örtür bütün çirkinlikləri məncə. Çiçəyin hekayəsi gözəlmiş. Amma insan ölüncə gerçəkdən də bir heçmi olur? Məncə deyil.Fani həyatda bu qədər rol və vəzifələri olan insan həqiqi və əbədi həyatda bir heçə dönərmi?!
YanıtlaSilÖncelikle teşekkür ederim Ummam. Hiç Azeri günce arkadaşım yoktu. Hoş geldin:-) Senin güncene ulaşamadım ben ama, kapalı galiba.
YanıtlaSilHiçlik konusunda haklı olabilirsin, iyi bir nokta ama inan bilmiyorum. Belki de Cortazar haklıdır. :-)
Bazen cortazar gibi dusunenlerin hakli olmasini umuyorum bazen de umman gibi dusunenlerin.
YanıtlaSilHayatın getirdiklerine göre insan düşünmeden edemiyor, o da doğru.
YanıtlaSil