29 Mayıs 2016

"Camdan Kalp"


Bir önceki akşam iyiydim, ama dün akşam hiç öyle olmadı. Bir soğuk; koca bir boşluk vardı evde. Yeleğimi giydim, zayıflamışım biliyor musun? Yeleği giyince anladım, desem daha hoş bir cümle olabilirdi sanki ama değil, tartılıyorum arada. İyi mi kötü mü bilmiyorum; bir sakız var evde bir de boş, kareli defter yaprağı. İkisi de faydalı şeyler. Sağol.

Çok öğreniyor insan, bazen istemediklerini bile öğreniyor. Bir bakmışsım kaçtığın insan oluvermişsin. Bir bakmışsın hiç farkettirmeden hayat, yaşamını sen yapmış. Hani; her gün gözüne sokulan bütün özlü sözler bir milim fayda etmemiş de yaşayarak öğrendiklerin olmuşsun. Öyle bir şey.

Babamla hatırladığım bir anımı sormuştun bana, söyleyeyim: İki ya da üç yaşlarında olmalıyım. Sabah erken saatler, annem uyuyor, ben uyanığım, hala öyle ya çocuklar; annelerini uyutup uyanık kalabiliyorlar. Babam işten gelmiş, iş dediysem alt kattaydı yeri. Kafamı kaldırıyorum odaya girince, muhtemelen gülümsüyorum. Öyle ya, hangi çocuk gülmez. Yatağa doğru eğilip kırmızı bir şey fırlatıyor bana. İçinden küçük paketler dağılan bir kutu; hala var o çikolatalardan. Babam öldü, dedem öldü, anneannem öldü hala üretiliyor o ya, şaşmalı mı bilmem. Hani şu bir kutunun içinde bir sürü paket olanlardan, hani tipitip sakızına benzeyen küçük paketlerin bir kutunun içine konmuş hali. Sen muhtemelen bilmezsin tipitip sakızlarını. 

14 yorum:

  1. O çikolalataları hatırlıyorum:)Ölmüş tüm yakınlarınız için Allah rahmet eylesin...

    YanıtlaSil
  2. Yanıtlar

    1. Galiba. Sanırım. Yani,.
      Belki de hiç olmamıştı. Olmuş olan olmuş olurdu değil mi. ;)

      Sil
  3. Allah rahmet eylesin.

    O çikolataları bilirim, dokunaklı bir yazı olmuş. Kaleminize yüreğinize sağlık...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Dokunaklı, ilginç bir kelime gibi geldi şimdi.
      :)

      Sil
  4. Allah rahmet eylesin... Nur içinde uyusunlar... Tipitip sakızını bilirim... Çikolatayı hatırlayamadım... Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tipitip sakızını biliyorsan onu da bilirsin. Tarif edememişimdir ben.

      Sil
  5. Bizim çocuklar uçak çilolata derlerdi ona, çekmece kısmını benzetiyorlardı sanırım. Benim içinse anneanne çikolatasıdır. Kaçamaklarda gelir, gelirken muhakkak bakkala uğrar çikolatamızı alır, odada kapıya en yakın sandalyeye ilişir yarım saat ve evde bekleyeni olduğundan kaçıverir hemen. O da, bekleyeni de yok artık. Ama çikolataların hâlâ olmasını seviyorum sanırım, anneannem yanıma gelmiş gibi oluyor onları görünce. Hepsi huzur içinde yatsınlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Düşündümde ben pek benzetemedim. Çocuk yaratıcılığı işte:-)
      teşekkür ederim. Selamlar,

      Sil
  6. Tüm gidenlere rahmet dilerim...
    Neden bilmem yazı içimi burktu; bilmem gidenlerin ardından, bilmem çocukluğumuzun her geçen gün bizden uzaklaşmasından....
    Sağlıcakla kalın

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Derin. Sanırım biraz öyle bir yazı, anlamışsın. Her akşam ayrı bir hüzün oluyor sanırım, biten yiten bir günün ardından.
      Sağlıkla,

      Sil
  7. Allah rahmet etsin hepsine.
    Yaşayış ve anlatış önemli, görüyoruz.
    Ve şaşılacak ve hemen kabul ediverilecek ne çok şey var dünyada ve hayat dediğimiz bu bir yandan.

    YanıtlaSil