"Bir
at yetiştiricisi ile tanışmamıştım hiç, ne güzel!," dedim. Gülümsedi
delikanlı, sanki at yetiştiricileri insandan başka görünürmüş gibi. Anlamıştım
neden güldüğünü; "atlara
bayılırım, bu mesleği yapan birini gördüğüme sevindim," diyerek
düzenlemeye çalıştım şaşkın keyfimi. "Ben okulunu okudum Eskişehir'de. Beş
yıl hipodromda çalıştım, bu sene bıraktım, eskisi gibi değil oralar,
oradakiler artık, bize davranışları, atlara sevgileri değişti. Atları çok
severim. İşin de kıymeti kalmayınca bıraktım."
"Doğru," dedim. Pek çok şey değişiyor.
***
Değişmeyen ne var ki? Her şey değişiyor... Sevgiler...
YanıtlaSilÜzülüyorum bu aralar buna...
SilSevgiler,
Ne kadar üzüntü verici, kim bilir atlara ne fenalıklar yapılıyor :(
YanıtlaSilSevgiler Derin...
Sil