"Itane Aeras" (She was wind ) Yorgos Kazantzis-Yorgos Chronas
Yorum : Lizeta Kalimeri
Bugün bir arkadaşım daha öldü...
O da bir anne idi, bir abla idi, bir annenin evladıydı, bir babanın minik kızıydı...
Bir erkeğin sevgilisiydi, eşiydi, yoldaşıydı...
Benim arkadaşımdı...
Güzel gülerdi Sibel U...Nereye gidiyor ki o gülüşler acaba...
Zamanda geri gidilse en çok bunlar mı istenirdi ; gülüşleri arkamızda kalanların yada önümüzde olanların...
Bence her ölüm hayatın mantıkla olasızlığını bir kez daha gösteriyor, en azından bana.
Bir daha hiç var olmayacağını bildiğimiz için mi sürekli güzellikleri gelir aklımıza acaba ölülerimizin? Ölüler...Ölülerimiz...Ölüler...Ölülerimiz...Bizim ölülerimiz...Bize mi ait onlar ?
Sürekli ölüyor arkadaşlarım, iki tanesi öldü bile...İnsanın kaç tane arkadaşı olur ki zaten !...
Bir ölüm duyduğunda kendine dönmeyen yüz var mıdır ? "Bende bir gün öleceğim"...Komik, saçma, kötü ama öyle "henüz ben değil ama bir gün..." ölüm nasıl bir şeydir, O nereye gitti." Sürekli soruyorum bu soruyu ; ölüler nereye gider?
Bize ait ölüler birbirlerini tanıyorlar mı acaba bulundukları yerde* Bir yerde bulunuyorlar mı?
Sibel ? En son ne düşündün ? Büyük ihtimal kızını...
Güzel, fıkır fıkır bir kadındın...Niye o kadar cıvıl cıvıldın şimdi anlıyorum...
"Saçlarını öyle yapma derdin bana hep, yüzün görünsün uzatma şu saçlarını derdin". Kökünden kessem, kel dolaşsam, sen bana gülsen, gülsen, gülsen...Çok kızardın ya birine hani, küfrederdin sürekli, ben dövsem şimdi O'nu, dövsem, dövsem, dövsem...
Özleneceksin, hatırlanacaksın zaman zaman, sık sık ya da nadiren ama unutulmayacaksın...Sen yoksun diye durmayacak dünya ama çok şeyi değiştirecek sevdiklerin yüreklerinde...Acı çöreklenecek kalacak orda."Varlığın" boş kalacak hep...Bir insanın yerini bir başka insan doldurmaz hiç bir zaman, senin varlığının boşluğu da öyle olacak...Tıpkı Gülseren'im gibi...
Demek böyle bir rakamda oluyormuş insanın dilinde, ilk sırada kim gitmişti: Gülseren, sonra Sibel, sonra..."Yok yok O değildi ilk giden" denir belki biz altmışlarımızı görürsek, hatırlamazsak...Deriz ki "ne önemi var ki ilk sırada olanın"...Ölüm...Yokluk...
Varlığı anlamamışken henüz bunu anlamayı zaten beklemiyorum...Varlığın amacını, sürecini bilmezken "yok olunduğunda" ne olunacağını zaten çözemem...Sadece ya Varsın ya da Yoksun...
not: Şarkı bir "tanıdığım" dan..."Ayrılık" diye çevirdim ben, bilmiyorum doğrumu...Hissettiriyor bana ayrılığı...Yokluğu... O'na da selam olsun...
Başın sağ olsun. Acısını anlamaya çalışıyorum. Öyle ya her ölüm bizden bir parça alıyor. Kim bilir hangi güzel parçamız daha gitti...
YanıtlaSilTekrar tekrar başın sağ olsun...