Bir Şeyler Kalmıştır Umarım

 

12 Eylül 2024, Fatih, İstanbul

Dinin emrettiklerinden yaptıklarım olmuştur ancak hiç bir zaman dindar biri olmadım. "Edeple gelen, lütufla gider" Molla Tokadi türbesinin önünde ve Fatih civarındaki pek çok "ulu" zatın mezarının önünde yazan bir cümle. Hangi ideoloji salık verirse versin insan türüne karşı söylenmiş bu sözün, dilek midir tesbit midir bilinmez, tutmadığı aşikâr mıdır artık yoksa tarih iyinin kazandığı bir çağı geleceğinde saklıyor mudur dersiniz? 

Günah "iyi" için, "ileriye" gidebilmemiz için geçmemiz gereken bir köprü gibi iken, insan ancak aklının yettiğini hayal edebiliyor iken geleceğimizde son bulacak mıdır bütün gözyaşlarımızın sebepleri? Günah'a aklıma ilk gelen örneği vereyim mesela; eğer Atatürk tebası olduğu Osmanlı padişahına ihanet etmeseydi bugün bu topraklarda oturmayacaktık belki... Mesela öyleyse ihanet iyi bir günah mıdır? İnsan bu aklıyla yaptığının sonunda neye mal olacağını bilemeyecekse günahları iyiden kötüye sıralayarak mı uygulayacağız, yoksa hepimiz ayrı ayrı kendi insiyatiflerinin sonuçlarıyla dönüp duracak mı dünya? 

Yaşamak için öldürmek DNA'sına kodluyken öldürmeyen insanlarımız da var, yaşamını tehdit etmemesine rağmen hazzı için öldürenlerimiz de. Yirmi yüz yıl boyunca ne bir çağ ötekinden daha iyi ne de daha kötü olmuş. Her biri birinin üzerine bir farklılık koyarak öldürüyor, bitiriyor dünya gezegenini. Muhtemelen türümüzün uyum sağlayacağı başka soluk mavi noktalar bulacağız. Fakat ne değişecek gözyaşlarımızın akacağı topraklardan başka? 

Geldiğimiz çağda, aklımın yettiği bir umudum öngörülebilir gelecekteki yapay zeka. Belki insan üreteceği yeni zekanın tellerinin arasına DNA'sının iyi kodlarını yükler. Ve belki bu yeni zeka haz ve hırs yüklü olmadan bütün insiyatiflerini iyiden yana kullanabilir, bütün gelecek hesaplamalarında bedelleri kötüye ödetmeyi başarabilir ve kötünün kim olduğunu ölçmeyi bizden iyi öngörebilir. Umuyorum insanlık tarihi anlatmaya değecek bir şeyleri saklıyordur hâlâ kendinde.