Bozgun

Aşklar I

-Bozgun-

Kent ayaktaydı. Ayaktaydı ve göğün oradaydım. Çevrilmişti sular.
Sokaklar, dağ yolları. otlar eğilmişti. Eğilmiş ve yitikti.
Kuşsuzdu gök. Gitti geldi atlılar alanlarda. Düştü gölgesi silahların. 

Yarı yüzlerini çıkardı çocuklar pencelerden.
Dirimin yarı yüzleriyle baktılar. Boştu evler, kapı önleri, karınca yuvaları. 

Bozgunun içinden bağırdım sana. tutulmuş sokaklardan. 

Kulelerden. Sesim döndü geldi. Bulmadı seni. 

Anladım başlamıştı yıkımımız. Sürgüne ve köleliğe.

Uzak ağzından. Çılgın etinden. Gök basılacak, köprüler atılacaktı.

Bırakılacaktı boralar. Sesler sürecekti. Bizim ayrılığımız için. 

Yalnızlığımız için bizim. Kanın adına.

Böyle bağırdım sana bir ucundan göğün. Geçip fırtınaları. Soğuk silahları.

Baktım durdum boralar, kuleler, kuzgunlar geçti. 

Döndü rüzgar gülleri. Yeni insanlar, eğrik otlar kalktı.
Kent ayaktaydı. Değişmiş gibi yeryüzü. 

O zamandı gördüm yüzün dolaştı dağ üstlerinde. Yaktı sönük ateşleri.

Geldi.

...

İlhan Berk, Aşklar şiirinden. Toplu Şiirleri II