04 Nisan 2015

Seni Sevmiyorum İnsan Irkı

Eskiden, ama çok eskiden, yirmi-yirmibeş yıl kadar önce insanları severdim ve bunu söylerken tereddüt etmezdim. Bir şeyi tanımadan sevmenin gafletine düştüğümü beş altı yıl sonra anlamıştım. Sonra bir ara, hiç sevmediğimi düşünmeye başladım. Şimdilerde bazılarını seviyorum, çoğunluğunu sevmiyorum. Kısaca, insan ırkını, net olmamakla birlikte, sevmiyorum. Irkın içinden bazılarını seviyorum.  Büyümek mi kabullenmek mi bilmiyorum neden, şimdilik böyle. 

Dünya için baktığımızda da sanırım bu böyle. Dünya için, olmasak bir şey değişeceğini sanmıyorum. Hatta şimdikinden daha uzun yaşayacağını şimdiye kadar başına gelenlerden öngörebiliriz. Dünya biyolojik tarihine baktığımızda biz gelmeden o zaten kendini oluşturmuş, volkanlarını sakinleştirmiş, orantısız güçteki hayvanlarını yok etmiş, kendi canlı dengesini kurmuş mavi, sakin bir gezegendi. Bizim üzerine inşa ettiğimiz yapay yerleşim ona ne kazandırdı? Hiç. Koca bir hiç hemde. Başka bir gezegen arama çalışmalarına başladık bile. Bu ve bunun gibi sebeplerden gereksiz buluyorum insan ırkını ve sevmiyorum.

Irkın içinden bazılarını seviyorum. Müziği yaratanlar bunlardan biri. James Newton Howard'ın yarattığı bunun gibi bir müziği mesela. Sinemayı yaratanları sonra. M.Night Shyamalan gibi ki, bu, kötü örneklerinden. Olsun, yine de sevmeme yetiyor. Kitaplar? Kitaplar insanlık varsa olacaktı gibi geliyor. Kendi tarihlerinin notunu başka kim tutacaktı. Edebiyat ve edebiyat için yazmak belki ama, kitaplar ya da yazı gereklilikti. Zaten yapacaktık. Ama müzik ve sinema yaşama katlanabilmek için bulunan ince tüneller gibi geliyor ve müteşekkir oluyorum...

12 yorum:

  1. Nasıl bu kadar kötü olunabiliyor hiç anlamıyorum ?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Selamlar,

      Ben de eskiden öyle derdim... Bazen hala diyorum...:-)

      Sil
  2. Yüreğine sağlık..
    yazdıklarına aynen katılıyorum. çok benzer duygular içindeyim..
    pis iğrenç insan çoğunluğu doymak bilmez aç gözlülüğü ile dünyayı doğayı cehenneme çeviriyor..

    YanıtlaSil
  3. Ben en çok kendisi ile çelişen insanlara gülüyorum. Artık kızmıyorum, sevmemek gibi bir duyguyu kalbimden atmaya çalışıyorum.

    En son güldüğüm, K.Evren öldü diye sigara yakan, içki içenlerdi. Bir faşist öldü diye sevinen faşist değil midir?

    Onun haricinde, bazılarını çok çok, bazılarını çok seviyorum. Bazılarını da eser miktarda.
    Sevgisizlik en kötüsü. Sevmemek yerine etkisiz kalmak en iyisi.
    Mimarları, ustaları da sevmek lazım eski devirlerden. Sene 2015, insanlığın inşa ettikleri yapılara bak!

    YanıtlaSil
  4. Sevgisizlik en kötüsü, doğru. Bazen sevmek istediklerimi sevmeye çalışıyorum ben de ama, sevgisizlik büyüyünce zor oluyor. Etkisiz kalmayı deneyebilirim, iyiymiş...
    Sevgiler :-)

    YanıtlaSil
  5. Ne yazık ki insanlık denilen bir çaresizliğin içindeyiz. Her şey uca kayıyor zamanın kandırmalarında. Dediğin gibi müzik ve sinema her şeydir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim Serkan.
      Tuhaf bir paradoks, evet.
      Selamlar,

      Sil
  6. son yorumundan sonra blog'una geldim ve bu yazıyı görünce inanamadım! 2 insansevmez 2 ayrı blog'da sitemler etmişiz, gülümsetti bu durum beni :))

    YanıtlaSil
  7. O kadar güzel yazmışsın ki. Ben bir şey yazamıyorum şimdi :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne derler; o senin güzel görüşün biraz da. Teşekkür ederim.

      Sil