28 Haziran 2014

Şiir: "Terastaki Havlu"

Terastaki Havlu


Aynı terasa açılıyordu yan yanaydı kapılarımız kaldığımız pansiyonda. 
Akşam üzerileri karşılaşıyorduk, ortak duş, ortak mutfak, çekingen bir selamlaşma.
Aynı terasta yan yana kuruyordu çamaşırlarımız, bu ürpertiyordu beni; acemi, tutuk bir kaç sözlük eşliğinde beyaz şarap içerek aynı terasta seyrediyorduk gün batımını, bu da ürpertiyordu beni. 
Işığın azalan şiddetinde yan yanaydı terasa vuran gölgelerimiz ve karışıyordu birbirine. 
Elimizde olmadan gülümsemiştik bakışlarımız çarpıştığında, sahildeydik ve aynı kitabı okuyorduk ilk karşılaşmamızda. 
Sezon açılmamıştı, seyrekti sahiller, daha erken yaz gülümsüyordu. 


Pansiyon önündeki sandalların kıpırtısı, çiçeklerin çekingen dirimi, günbatımıyla gölgelenmiş alanların rengi kalmış aklımda. İkimiz de yalnızdık ve birbirimize ilişmemeye çalışıyorduk adını kimselerin bilmediği o uzak sahil kasabasında. 
Oysa güneşin batışını izlemek gibi kendiliğinden bir birlikteliğe dönüştü paylaştığımız şeyler. 
Birbirinden kamaşmaya başlamıştı tenlerimiz dokunmasan da yanındaki gövdeyi duymanın şiddetine dönüşmüştü aramızdaki çekim. 
Tenin çağrısı hazırdı kendine kurulan bütün tuzaklara.

 
O akşam terastaydık gene.Gün çoktan batmıştı. Çamaşırlar asılıydı uzaktan şarkılar geliyordu ve kekik kokuları.

Nedense her zamankinden başka bakıyordun bana. 
Sonra usulca dedin ki: 
'İlk kez bir erkeğin tenine dokunma isteği duyuyorum içimde.' 
Benim için yaz başlamıştı. 
'Dokun öyleyse,' dedim. 


Sustun. Uzun uzun baktık birbirimize. Kendine nasıl karşı koyduğun okunuyordu yüzünün derinliklerinde. Sonra hiçbirşey söylemeden usulca kalktın, odana gittin, yavaşça örttün kapını. Saatlerce orada, gecede ve o terasta kaldım. 
Sabah uyandığımda odanın kapısı açıktı, eşyalarını toplayıp gitmiştin baktım.Yalnızca terasta unuttuğun havlu çırpınıyordu rüzgârda. 


Bir daha hiç rastlamadım sana, hiç bir yerde hiç bir yazda. Düşünüyorum aradan tam on üç yıl geçmiş. On üç yıl önce içinde uyanan isteğin anısı saklı duruyor mu sende? 

Birden adını hatırlamadığımı farkettim bu şiiri yazarken, ama terasta çırpınan havlunun rengi hâlâ gözlerimin 
önünde. 
On üç yıl sonra şimdi sevgilimden ayrıldığım bu derin, bu kavurucu günlerde neden ansızın aklıma düştüğünü sordum kendi kendime. Sonra anladım: 
Bir aşk birçok aşktan yapılıyor ve ayrılınmıyor hiçbir seferinde.


Murathan Mungan

4 yorum:

  1. Çok güzel. Nasıl bir his bırakıyor değil mi insanda yazıyı okurken ve okuduktan sonra bu yazılar. İnsanın derin bir ah çekesi geliyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet. Murathan Mungam'da o hissi vermeyi çok iyi biliyor.
      Keyifli günler dilerim. :)

      Sil
  2. Terastaki havlu çok güzel diye bana kızkardeşlerin söylemişti. Onlar sayesinde okumuştum ilk. Yıllar yıllar önce. Bilmem hatırlarlar mı? Hatırlatmayı da sen yaptın. :)
    S.Şahin

    YanıtlaSil
  3. Soracağım kardeşime birazdan S.Şahin. İlginç geldi bana :-)
    Ama ben böyle bir muhabbeti hiç hatırlamıyorum desem, sen hiç şaşırmazsın sanırım :-)
    Sevgiler, öpüyorum...

    YanıtlaSil