Büyülü Gerçeklik: Temmuz 2013

Şiir

Öteki Mithosu

göze alırsanız eğer kırılır dağılır aynadan
sandığınız resimler
sözcükler kalır geriye
cam kırıklarına saklanmış
az ışıklı odalarda sözcükler
...
Tehlikesiz, eski bir harita gibi
uyuttuğunuz aynaların tozunu silerken
elinize batar
bir zamanlar yaranızı kanatmış sözcükler
...
bu nedir ki, yıllar sonra, telâşsız bir gün,ömrümüzün durulmuş
bir mevsiminde, içinizin kazınmış yerlerinden
ölümcül bir ağrı ansızın geri teper
...
Sözcükler. Tutmamış ömürlerin teyel yerleri
camlatılmış kelebekler, kurutulmuş akrepler gibi
başkalarına kaldınız
bir zamanlar sanmıştınız ki hayat
kitaplardan ve sözcüklerden geçer
kendinizi eskiten oyunlara daldınız
örneğin uzun tutulmuş bir önsöz yüzünden
kitaba geç kaldınız
Ki 'hayatınız' su içinde birkaç roman eder
...
masalın en iyi yanı yeniden söylenebilmesidir
söylendikçe büyülenirler
birleşir nehirler, dağlar yer değiştirir, tılsım ve tehlike
çığ ve lâv, kılıç ve ipek, coğrafya ve tarih yeniden keşfedilir
...
yolculuklar taşımaz sizi hiçbir yere
Bunu çok önceleri öğrenmeliydiniz
...
çok yaşar, çabuk ölür, ilk tuttuğu sipere tüm bir hayatın kalesini
inşa edenler
...
her zaman yeniden okunacak bir kitap bulunur
öğrenilecek yeni sözcükler
durduğunuz yerde, her yere aynı mesafeden bakıyorsunuz
buraya geldiyseniz eğer, daha ne istiyorsunuz?
-Murathan Mungan

Herkes Ölür Ölümünü

Kanatlanır, kanatılır bütün boşluklar.

Aynalar her gün bir başka yalan söyler

ve kalınır geride çizilmiş hayatlardan,

geride yağmurlardan ve çığlıklardan.

Herkes çizer boşluğunu…

Her aşk başlarken pembe,

ayrılıkta rengi siyah yalnızlığın…

(Herkes arar pembesini.

Oysa kendinden ötesi yoktur;

kimse sevmez yalnızlıkta gölgesini…)

Herkes sever doğumunu;

kim sever ölümünü?

Herkes sever doğrusunu;

kim sever yanlışını?

Herkes susar ayıbını.

Herkes susar ayıbını…

Herkes bilir gitmesini.

Bir zaman öğrenirsin

gideni sırtından öpmesini

Herkes yaşar hasretini…

Herkes geçer gençliğini

Herkes…Buğusunda anıların

yitirir kekliğini…

Herkes yaşamakla suçlu,

aşkıyla hükümlüdür;

herkes doğarken ölümlüdür.

Herkes ölür ölümünü;

göğe salıp düşlerini,

salıp tenini, nefesini

bırakır ceketini.

Herkes bırakacaktır ceketini…

-Yılmaz Odabaşı

Sayfalar Halinde

Temmuz 14, 2013

Bilgi

Kentlerim-Harici

Bazı Kitaplar

Geriye, daha geriye

Kentlerim-Dahili

Öykücükler

Bazı Filmler

Fazladan Menü