21 Ekim 2011

Okur - Yazar

Son zamanlarda yazdıklarımı yazıp yazıp siliyorum. Yazmayı bırakıp okudukça daha da yazamaz oluyorum. Okuduklarımı okudukça ne berbat bir "yazar"  olduğumu görüyorum. Burada bahsi geçen "yazar" okur-yazar'da bahsi geçen yazardır...
Kelimeler sıralıyorum beynimde, öyle güzel yerleştiriyorum ki, çok da güzel seslendiriyorum ama beyaz ekrana baktıkça beynim siliniyor, siliniyor...
Ünlü bir yazardı da diyen,  kimdi hatırlamıyorum, herkes gibi bende yirmi dokuz harf kullanıyorum yazarken demişti. Yazıyla yapılan şeylere, o anlatılara, beynimizde nasıl yer ettiklerine baktığımızda yirmi dokuz harfin yettiğini görmek insanı şaşırtıyor bence de.
Sanırım ben ne yazarsam yazayım sevmeyeceğim. Mesela şu :  " W.Faulkner 1950'de nobel ödülünü aldığı zaman demiş ki ; " Ödülümü almaya gelmeyeceğim. Orası çok uzak."
Ne, net anlatıyor bazı şeylerin anlamsız olduğunu...
Son izlediğim W. Allen filminde, Bay Allen E. Hemingway 'a şöyle dedirtiyor : " Ben bir yazar olarak diğer bir yazarın yazdıkları konusunda kesinlikle iyi demem. Gerçekten iyiyse kıskançlığımdan demem, kötüyse de iyi demem. Bir yazar diğer bir yazara nasıl yazdığını sormamalıdır. Yazarlar yazarların rakibidir" Burada bahsi geçen "yazar " ifadeleri okur-yazar'da bahsi geçen "yazar" ifadesi değildir.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder