23 Eylül 2011

Başlangıçlar ve Sonlar: Benim Hüzünlü Orospularım

Can Yayınları, 2005,  1.Baskı
109 sayfa
Yazar: G.Marquez
Orjinal adı : Memoria de mis putas tristes

Başlangıç : Doksanıncı yaşımda, kendime bakire bir yeniyetmeyle çılgınca bir aşk gecesi armağan etmek istedim. Aklıma Rosa Cabarcas geldi, hani şu gizli genelevinde eline yeni bir parça düşer düşmez hatırlı müşterilerini haberdar eden kadın. Daha önce ne böyle bir şeye niyetlendiğim olmuştu ne de onun baştan çıkarıcı müstehcen önerilerine kapıldığım, ama benim ilke sahibi biri olduğuma hiç inanmazdı o.Ahlak da bir zaman sorunudur, derdi, yüzünde hınzırca bir gülümsemeyle, görürsün bak. Benden biraz daha gençti, ama ondan o kadar uzun yıllardan beri haber alamamıştım ki, pekala ölmüş olabilirdi. Oysa telefonu açar açmaz sesini hemen tanıdım ve lafı döndürüp dolaştırmadan kafamdakini söyleyiverdim:
 "Bugün olur."
...

Ve Son : Sevinç içinde sokağa
Gabriel Garcia Marquez
çıktım, birinci yüzyılımın uzak ufkunda ilk kez kendi kendimi görüp tanıdım. Sabah saat altıyı çeyrek geçe sessiz ve düzen içinde olan evim, mutlu bir şafağın renklerinin tadını çıkarmaya başlıyordu. Damiana muftakta avazı çıktığı kadar bağırarak şarkı söylüyordu, dirilmiş olan kedi ayaklarımın dibinde kuyruğunu yukarı doğru kıvırarak yazı masasına kadar yanımda yürüdü. Rengi solmuş kağıtlarımı, mürekkep hokkasını, tüy kalemi düzeltirken güneş parktaki badem ağaçlarının arasından görünüverdi. Kuraklık nedeniyle nehirde bir hafta gecikmiş olan posta vapuru limandaki kanala düdük çala çala girdi. Sonunda gerçek yaşam buydu işte, kalbim kurtulmuş, yüz yaşımdan sonra her hangi bir gün mutlu bir can çekişmesi içinde aşktan ölmeye mahkum olmuştu. 


not: Nedir bu dizi yazının amacı derseniz; işte burada.

5 yorum:

  1. Ya uzuncadır okumak istediklerimin arasındaydı ama hep araya başka kitaplar girdi.

    Yazınla yine hatırladım ama yine arada iki kitap var okunmak üzere alınmış hatta biri bitmek üzere :/

    Öne mi alsam ne dersin?(Sıradakiler Klon ile içeriden ölmek...)

    YanıtlaSil
  2. Klon ve İçeriden Ölmek kitaplarını hiç bilmiyorum,bir şey söylemek pek mümkün değil o nedenle. Ancak Marquez kitapları arasında yeri aşağılardadır bana göre.Hiç Marquez okumadıysan buradan başlama diyebilirim. Ben kendisinin kelimelerine, kelimeleri yan yana getirişine,neredeyse ilk cümlesi ile son cümlesi arasında kurduğu bağa aşık olduğum için ne yazdı ise okumaya çalışırım.Daha genel olarak ; konusundan çok nasıl yazdığıdır onun kitaplarını güzel kılan bana göre...

    YanıtlaSil
  3. Nasıl yazdığı... işte bütün mesele bu. Bayılırım Marquez'e! ;)

    YanıtlaSil
  4. Çok çok beğenmedim ben de. Ama Marquez işte!...

    YanıtlaSil